Deniz'in anısına dikilen fidanlar...5 Nisan 2007 Perşembe
12 Mart 2007 Pazartesi
Denizim
Tak be kadersiz kardeşim emniyet kemerini, biz kullanmıyoruz ki arabayı, güvenme herkese. "Sus Ozan" "Ozan sus" deme, tak kemerini. Geçir kazayı yine, ankara yerine gelelim İzmir'e. Hastanede ziyaret edelim seni, karanfil yerine güllerle. Sarılalım sana doyasıya, öyle anlayalım değerimizi, öyle giderelim hasretimizi, öyle anlayalım kemerin kıymetini, dua edelim Allah'a seni yanına almadı diye... Kırılsın bacakların senin de arabayı kullanan gibi ama verme son nefesini, öyle dedirt bize hem kendin de söyle "Hayat kısaymış" diye...
Arkaya otur be güzel kardeşim, tutturma "öne oturucam" diye, biz kullanmıyoruz ki arabayı. Gecenin bi yarısı Serhan'ın ağlayan sesini duyacağımıza senin güzel sesini duyalım. "Kardeş" de "Kaza yaptık da iyiyiz" de, "diğer arkadaşlarda kemer vardı, bacakları kırıldı" de "ben arkadaydım" de. "Ucuz atlatmışsın kardeşim" diyelim, "Ucuz atlatmışsın evladım, dikkat et" desinler. Kızalım sana ama arkandan ağlamayalım be Denizim...
5 kardeştik biz!! Geride bıraktığın 4 kardeşine bi sor bakalım en sevdikleri kimmiş? SEN'din Denizim, canımız ciğerimizdin. Yarın gelicektim İzmir'e, maçı izliyecetik beraber. Kızdırıcaktın beni maçtan önce, maçtan sonra yenilirsek fenere bu sefer korkucaktın kızdırmaya sinirlenirim diye...
2 ay kalmıştı askerliğinin bitmesine, gelecektin belki İstanbula, taşınacaktın belki yanıma. 3 yıl sonra yeniden yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyecekti belki. Ne planlar, umutlar varken şimdi burada senin Cenazenin ardından böyle bi yazı yazmak varmış kaderde. Seni özlediğimiz zaman ne yapıcaz, sesini duymak için 1 telefondan çok uzaklardasın. Karşıyakaya geldiğimizde toprağına gözyaşı dökmekten başka çaremiz var mı?...
28 Nisanı 29'una bağlayan gece benim bir daha eskisi gibi olamayacağım gecedir. Ebediyete kadar yatacağın o yerde, huzur içinde uyu Denizim. Bak seni unutmayacak ne kadar kalabalık bi grup var arkanda ki bu da senin güzelliğindendir...
Deniz'in vefatından hemen sonra 2 Mayıs 2006 tarihinde yazabilmişim bu yazıyı. Tekrar hepimizin başı sağolsun...
Arkaya otur be güzel kardeşim, tutturma "öne oturucam" diye, biz kullanmıyoruz ki arabayı. Gecenin bi yarısı Serhan'ın ağlayan sesini duyacağımıza senin güzel sesini duyalım. "Kardeş" de "Kaza yaptık da iyiyiz" de, "diğer arkadaşlarda kemer vardı, bacakları kırıldı" de "ben arkadaydım" de. "Ucuz atlatmışsın kardeşim" diyelim, "Ucuz atlatmışsın evladım, dikkat et" desinler. Kızalım sana ama arkandan ağlamayalım be Denizim...
5 kardeştik biz!! Geride bıraktığın 4 kardeşine bi sor bakalım en sevdikleri kimmiş? SEN'din Denizim, canımız ciğerimizdin. Yarın gelicektim İzmir'e, maçı izliyecetik beraber. Kızdırıcaktın beni maçtan önce, maçtan sonra yenilirsek fenere bu sefer korkucaktın kızdırmaya sinirlenirim diye...
2 ay kalmıştı askerliğinin bitmesine, gelecektin belki İstanbula, taşınacaktın belki yanıma. 3 yıl sonra yeniden yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyecekti belki. Ne planlar, umutlar varken şimdi burada senin Cenazenin ardından böyle bi yazı yazmak varmış kaderde. Seni özlediğimiz zaman ne yapıcaz, sesini duymak için 1 telefondan çok uzaklardasın. Karşıyakaya geldiğimizde toprağına gözyaşı dökmekten başka çaremiz var mı?...
28 Nisanı 29'una bağlayan gece benim bir daha eskisi gibi olamayacağım gecedir. Ebediyete kadar yatacağın o yerde, huzur içinde uyu Denizim. Bak seni unutmayacak ne kadar kalabalık bi grup var arkanda ki bu da senin güzelliğindendir...
Deniz'in vefatından hemen sonra 2 Mayıs 2006 tarihinde yazabilmişim bu yazıyı. Tekrar hepimizin başı sağolsun...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
